بررسی اثر قطع عصب بر پاسخ زخم سوختگی به پماد گیاهی فاندرمول در موش صحرایی

سابقه و هدف: مطالعات اخیر تایید نموده اند که پماد گیاهی فاندرمول در درمان زخم های سوختگی موثر است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر این پماد بر روند التیام زخم سوختگی در موش صحرایی با قطع عصب و مقایسه آن با اثر این پماد در حیوان با عصب سالم است. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی روی شش گروه موش صحرایی نر بالغ انجام شد. پس از بیهوش کردن موش ها با استفاده از یک صفحه فلزی گرم یک سوختگی درجه دو عمقی، به مساحت 4 سانتیمتر مربع روی ساق پا ایجاد شد. در گروهای قطع عصب، قبل از القا سوختگی، ابتدا حیوان بیهوش شده و سپس در شرایط استریل اعصاب سیاتیک و فمورال قطع و حدود 3 میلیمتر از آن برداشته شد. بیست و چهار ساعت بعد از سوختگی، پماد گیاهی فاندرمول و کرم سولفادیازین نقره 1 درصد به صورت موضعی مصرف گردید. سطح زخم، درصد زخم، رشد و افزایش عروق خونی و رشد فولیکول های مو در روزهای مختلف بعد از ایجاد سوختگی تا روز سی ام اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که درصد بهبودی زخم در گروه قطع عصب و گروه کنترل در همه روزهای بعد از القا سوختگی مشابه است. درصد بهبودی زخم در گروه قطع عصب تحت درمان با فاندرمول در روزهای دوازدهم، پانزدهم، هجدهم، بیست و یکم، بیست و چهارم، بیست و هفتم و سی ام بیشتر از گروه قطع عصب بود (P<0.001). درصد بهبودی زخم در گروه قطع عصب تحت درمان با کرم سولفادیازین نقره نیز از روز نهم سوختگی تا بهبودی کامل زخم بیشتر از گروه قطع عصب بود (P<0.001). اختلاف بین گروه قطع عصب تحت درمان با پماد فاندرمول و گروه قطع عصب تحت درمان با کرم سولفادیازین نقره معنی دار نیست. میزان عروق خونی و رشد فولیکولهای مو در روز بیست و هشتم در گروه قطع عصب تحت درمان با فاندرمول بیشتر از گروه قطع عصب تحت درمان با کرم سولفادیازین نقره بود. نتیجه گیری: براساس این نتایج پیشنهاد می شود، پماد گیاهی فاندرمول ترمیم زخم سوختگی پوستی را در موش صحرایی که عصب آن قطع شده است، همانند حیوان با عصب سالم تسریع می کند. این اثر قابل مقایسه با اثر کرم سولفادیازین نقره است.